Aan zo’n centrum was in Pijnacker grote behoefte. Verspreid waren er wel wat activiteiten, gekoppeld aan de kerkgenootschappen. Zo zat de Wagenschuur eerder in het jeugdcentrum de Notelaer. De katholieke jeugd zat in de Brug en de protestanten in het gebouwtje de Rank.
Maar een open jongerencentrum, niet gebonden aan een zuil of religie, dat was er niet. Daarom kocht de gemeente in 1973 het gebouwtje aan de Stationsstraat en gaf het in beheer aan de Stichting Jeugd Voorzieningen Pijnacker. De oude PTT-centrale moest eerst wel flink opgeknapt worden voor deze in gebruik kon worden genomen. Dat gebeurde door een groot aantal vrijwilligers en dat is later nooit anders gegaan, want een van de kenmerken van De Trucker is dat de tent in al die jaren volledig door vrijwilligers is gerund. Betaalde krachten heeft het centrum nooit gehad en dat willen ze ook nu graag zo houden.
Disco-avond
Pijnackenaar Harald van Zielst was lange tijd een van die vrijwilligers. Hij kwam als 15-, 16-jarige voor het eerst in het OJC, dat op dat moment al een jaar of vijf bestond. “De eerste keer dat ik er kwam was er een disco-avond, toen zat er misschien tien man binnen, maar er speelden ook al bandjes. En er werden ook films gedraaid: One Flew over de Coocoo’s Nest heb ik daar gezien, the Life of Brian… Ik kwam daar samen met de gebroeders Van der Kuij, we kenden elkaar van het korfbal.”
Dat het jongerencentrum in een behoefte voorzag, kan Van Zielst alleen maar bevestigen. “Er was niet zoveel voor de jeugd. De Kelder had je toen nog onder de Gereformeerde kerk, waar nu de Dirk zit. En er was soms kinderdisco in het Parochiehuis. Ernaast stond een soort loods waarin wel dingen werden georganiseerd. Maar echt uitgaan, dat was er helemaal niet in Pijnacker, dan moest je naar de Joffer in Delft.”
Met de opkomst van De Trucker veranderde veel, vooral omdat daar van alles mogelijk was. Vooral de feesten herinnert Van Zielst zich levendig. “Alles was mogelijk, je verzon een feest en dan ging je het doen: winterfeesten, junglefeesten… Het sloeg enorm aan, altijd stampvol. Soms ging het na sluitingstijd bij mij thuis nog door. Ik woonde vanaf mijn 23e op mijzelf, op het Veilingterrein. Ik denk nog wel eens: wat zullen mijn buren er allemaal van gevonden hebben…”
Vol met zand
Ook Erik Bevaart, die eind 1973 net veertien was toen hij voor het eerst in De Trucker kwam, heeft goede herinneringen aan de feesten in het jongerencentrum. Vooral de strandfeesten waren befaamd. “Daar zijn er zeker dertig van geweest, een jaarlijkse traditie. Meestal was dat in de winter. De Trucker werd dan volgegooid met zand, dat kwam bij Gerard Vollering vandaan. En dan kwamen veel mensen in aangepaste zomerkledij, er werden lekkere cocktailtjes geserveerd; echt een geweldig evenement. Het idee was van Hans-Pieter Hofman, maar die voornaam werd niet gebruikt; iedereen kende hem als HP.”
Bevaart was jarenlang programmeur van De Trucker. Samen met enkele andere vrijwilligers nodigde hij bands en muzikanten uit om te komen spelen. Daar begon hij al vroeg mee. Hij was nog maar vijftien toen hij Hans Dulfer al naar Pijnacker haalde. “Ja, zo oud was ik inderdaad nog maar… Dat vonden die bands leuk, zo’n jong gastje met lang haar. Dulfer had toen al wat platen gemaakt, maar hij kon nog niet van de muziek leven. Hij werkte nog bij een autodealer om de kost te verdienen.”
In de loop der jaren trad een keur aan artiesten en bands op in het Pijnackerse jongerencentrum. Hans Dulfer dus, maar ook Herman Brood met zijn band Vitesse en later de Wild Romance, Jules Deelder, Jan Rot, Powerplay, Gruppo Sportivo… noem maar op. Harald van Zielst: “Erik haalde ook veel jazz binnen. Er was ook cabaret: Brigitte Kaandorp, de Berini’s… Ook de saxofonist van Stevie Wonder kwam spelen, dat ging via Jan Akkerman; Erik nodigde die allemaal uit. In de loop der jaren kwam onder andere ook Candy Dulfer. Haar moeder kwam haar brengen en zij was dan ook meteen haar ergste bewaker, dat was ook wel nodig met al die gasten…”
Ook veel muziekgroepen met minder grote namen speelden geregeld in de Pijnackerse poptempel. Erik: “Ad van Schijndel, René ‘Nug’ Termoshuizen, Bert Nijboer, H.P. Hofman, Arwin Touw en Marcel 
Mulhuyzen zorgden ook voor leuke bandjes. Arwin is van het programmeren zelfs zijn beroep gaan maken. Er wáren er ook zo ontzettend veel, alleen al in Den Haag waren er zeker duizend bandjes, haast elke hoek van de straat had er wel een. Lokale bands uit het eigen dorp ook natuurlijk: Kumenu, Ombepuz…”
De aangepaste oude PTT-centrale had zijn charme, al was de ruimte er beperkt, met een soort zolder die alleen bereikbaar was via een luik van 60 bij 60 centimeter in het plafond. Op die zolder stond de zeefdrukmachine waarmee de posters werden gedrukt en waar artiesten zich konden omkleden. Maar vooral op het gebied van geluidisolatie was er veel nodig.
Het oude pandje werd na enkele jaren verbouwd tot de soort bunker die het nu nog steeds is. Minder overlast dus voor de buurt, al waren er vaak nog wel klachten als de jongeren na een concert om een of twee uur in de nacht naar buiten stroomden en met hun ‘poezelige stemmetjes nog een half uurtje stonden na te praten’, grinnikt Erik Bevaart.
De verbouwing gaf meteen ook extra ruimte, met oefenmogelijkheden op de bovenetage en plek voor veel meer activiteiten. Erik: “Sommige ouders waren ook een beetje betrokken, dat wordt wel eens vergeten.”
Teveel veranderd
Dat De Trucker vijftig jaar bestaat is prachtig, maar de oude tijden komen niet meer terug; er is teveel veranderd. Van Zielst: “Ik kijk er met heel veel plezier op terug, er was zoveel saamhorigheid. Maar dat heb je niet meer. Internet heeft veel van ons sociale leven kapot gemaakt.”
Bevaart beaamt dat. “Jongeren kunnen zoveel dingen tegelijk en die kunnen ze ook thuis doen: een complete verschuiving. Vijf jaar geleden werd al de vraag gesteld: hoe gaat de nieuwe generatie De Trucker omarmen? Een retorische vraag: dat gaat niet gebeuren. Destijds was De Trucker vier keer per week open, nu is er nog een keer in de maand een popgroep. Er oefent nog wel een bandje en er is nog een toneelclubje geloof ik. Dan heb je het wel gehad.”
Een Open Jongerencentrum zoals destijds, dat is het dus niet meer. Waarschijnlijk voldoet De Trucker wel aan de naam die al jaren nog wel eens gekscherend aan de afkorting OJC werd gekoppeld: Oudere Jongerencentrum. Want die oudere jongeren, die komen later deze maand massaal naar Pijnacker voor de grote reünie die de jubileumcommissie heeft georganiseerd. Bevaart: “Er zijn al ruim honderd aanmeldingen, dat is een teken aan de wand. We hebben veel mensen kunnen traceren, we zijn ook actief op zoek gegaan naar mensen uit de begintijd. Die wonen inmiddels in het hele land. Die reünie, dat wordt absoluut een mooi feest.”
Reünie op 18 maart
Er zijn al veel aanmeldingen voor de grote reünie van De Trucker op zaterdagmiddag 18 maart. Vanaf 15 uur staat het gebouw wagenwijd open om al die oude gezichten terug te zien, herinneringen op te halen of, wie weet, misschien wel nieuwe plannen te maken.
Aanmelden kan via een formulier op de website.
Met dank aan: Paul Houkes
